Στο δρόμο οι γραβάτες, στο δρόμο και οι γόβες Prada!

Ανατρίχιασαν, στελέχη του πολιτικά αμόρφωτου προσωπικού της κυβέρνησης και του Σύριζα. Οχι. Δεν ήταν λαός αυτός που κατέβηκε στις 4 Φλεβάρη στην Αθήνα και σε δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα. Τι ήταν όμως? Μήπως ήταν η αστική τάξη που αντιστέκεται στο σοσιαλιστικό σχέδιο της κυβέρνησης για την αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των εργαζομένων και ανέργων?
-Ένα από τα θεμελιακά προβλήματα του μορφώματος που ονομάστηκε Σύριζα είναι η πολιτική αμάθεια και η έλλειψη θεωρητικής κατάρτισης των στελεχών του. Πτυχία έχουν πάμπολλα. Αλλά η γνώση έχει όλα τα χαρακτηριστικά της εκπαίδευσης, όπως διαμορφώθηκε δεκαετίες τώρα, επί σκοπό φυσικά: -αποσπασματική και άνευρη πολιτικά κοινωνικά και ταξικά. Πως αλλιώς θα φτάναμε να διαβάσουμε τη φράση : "έβλεπα τα ΜΑΤ να χτυπούν αντιδρώντες στη διαμονή προσφύγων στην Κω, και έλεγα να αγιάσει το χεράκι τους".
-Τι συμβαίνει όμως? Γιατί πείθονται με τόση ευκολία άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους "αριστερό", με καταστάσεις και γεγονότα που απέχουν μισό βήμα από μια ολοκληρωτική αντίληψη για την πραγματικότητα?
-Η αιτία είναι ότι η έννοια "αριστερά" στο Σύριζα έγινε κάτι πολύ βολικό. Πιστεύεις στην πάλη των τάξεων? Είσαι Σύριζα. Δεν πιστεύεις? και πάλι Σύριζα είσαι. Χρειάζεται η ταξική οργάνωση των εργαζομένων? Σύριζα είσαι. Δεν πιστεύεις? και πάλι δικός μας είσαι. Σε τι πρέπει να πιστεύεις οπωσδήποτε? Στον Αρχηγό. Και δεν υπήρχε μόνο ένας. Ένας ήταν ο βασικός. Αλλά υπήρχαν και άλλοι Αρχηγοί για πιο ιδιαίτερες προτιμήσεις, ιδεολογικές και πολιτικές.
-Μ'αυτά και μ'αυτά, φτάσαμε στην εποχή που είδαμε με τα μάτια μας, πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια μετοχή "ως όχημα" στο χρηματιστήριο που φουσκώνει και ξεφουσκώνει υπό την επιλογή συγκεκριμένων επιλογών στο πληκτρολόγιο του  Κέντρου Λήψης Αποφάσεων του Διεθνούς Χρηματιστικού Καπιταλισμού, και πως αυτή η διαδικασία μπορεί να μεταφερθεί και στην πολιτική. Βέβαια εδώ βιώνουν και αυτοί που τα συνέλαβαν όλα αυτά, τη φράση του Μπρεχτ, σε μια παραλλαγή: ότι τα εκτελεστικά όργανα που πάντα είναι αναγκαία, είναι ανθρώπινα όντα. Άρα έχουν μυαλό και ίσως είναι πιθανό να το χρησιμοποιήσουν. Αν όμως μέσα στο μυαλό, υπάρχει ένα κανονικό ιδεολογικό, θεωρητικό και πολιτικό χάος τύπου "όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω", μάλλον οι αντίπαλοι ξέρουν που βασίζονται.
-Τι συνέβη όμως στις 4 Φλεβάρη 2016 στην ωραία μας χώρα? Συνέβη αυτό που λέγεται "κατέβηκε λαός". Λαός πληττόμενος από συγκεκριμένες πολιτικές. Ο Λαός, όπως ξέρουμε είναι μια κατάσταση όπου μια μέρα κατεβαίνει όλος μαζί και τα κάνει όλα λίμπα. Όλες οι εξουσίες αγωνίζονται για να μη φτάσει αυτή η στιγμή.
-Μέχρι τώρα, ιστορικά ζήσαμε 2 ειδών τέτοιες καταστάσεις: Τον Πόλεμο, την Κατοχή και την καθολική Αντίσταση, όπου ουδείς ανεγκέφαλος σκέφτηκε να εγκαλέσει έναν πλούσιο, ή πλουσία, για τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση. Και τη Χούντα. Όπου επίσης δεν υπήρξαν ανεγκέφαλοι να εγκαλέσουν τους γόνους των αστών που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, ή πρωτοστάτησαν στην αντίσταση κατά της χούντας.
-Σήμερα ζούμε την εφαρμογή της πολιτικής για τη μαζική εξόντωση των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Πρόκειται για ένα από τα πιο κλασσικά κεφάλαια της Μαρξιστικής θεωρίας για τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Καμιά πρωτοτυπία δηλαδή.
Και φυσικά το ζούμε στα πλαίσια μιας καπιταλιστικής κρίσης. Πως αλλιώς θα γινόταν? Το αστικό κράτος, αφού φτύνει στα μούτρα όλους και όλες που χρόνια τώρα μας έπρηξαν με τις θεωρίες για το αντικειμενικό κράτος, τις υπερταξικές πολιτικές, τις συναινέσεις και τις συνθέσεις, κάνει αυτό για το οποίο υπάρχει: υπηρετεί, ακριβώς λόγω της κρίσης, τα "στενά συμφέροντα " της τάξης του και άρα δουλεύει για να "αποσπάσει" την κοινωνική συναίνεση, αφού δεν μπορεί να την εκμαιεύσει πια.
-"Για να αντιμετωπιστεί το έλλειμμα νομιμοποίησης, το κράτος παρεμβαίνει αδιαμεσολάβητα (*)υπέρ των στενών συμφερόντων των πιο ισχυρών μονοπωλιακών μερίδων. Με αυτό τον τρόπο ανατρέπονται οι προηγούμενοι κοινωνικοί συμβιβασμοί τόσο μεταξύ άρχουσας και υποτελών τάξεων, όσο και μεταξύ διαφορετικών μερίδων της άρχουσας τάξης. Αυτό συμβαίνει γιατί έχει αλλάξει ο κατά Καρλ Σμιτ "κυρίαρχος". "Κυρίαρχος" δεν είναι πια η συνισταμένη των ταξικών βουλήσεων του συνασπισμού εξουσίας, υπό την ηγεμονία του κεφαλαίου, και ιδιαίτερα της μονοπωλιακής μερίδας του, αλλά σχεδόν αποκλειστικά η ταξική βούληση του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Το αποτέλεσμα είναι η σταδιακή καταστρατήγηση σημαντικών πλευρών της προϋπάρχουσας συνταγματικής νομιμότητας" (Σπύρος Σακελλαρόπουλος: "Ταξική και Κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα" , σελ.111).
-Το κεφάλαιο δηλ., στα πλαίσια της παρούσας κρίσης του, κάνει αυτό που με μια κουβέντα μας είπε ο Κ. Χρονίδης, μόλις βγήκε από την εξορία το 1974: "το αριστερό λάθος σε συρρικνώνει, το δεξιό σε διαλύει". Το κεφάλαιο λοιπόν επιλέγει το "αριστερό"λάθος, για να σώσει την ύπαρξή του και γι'αυτό βάζει όλη την κοινωνία "απέναντι". Αν αυτό δεν το αντιληφθούμε σαν τη δική μας χρυσή ευκαιρία, σαν την εφαρμογή του κανόνα, ότι ο καπιταλισμός δημιουργεί τις προϋποθέσεις της καταστροφής του, που είναι και η μοναδική πραγματική ελπίδα, αλλά το αντιμετωπίσουμε φοβικά και συντηρητικά, τότε κάνουμε το δεξιό λάθος που οδηγεί στη διάλυση.
-Χαιρετίζω λοιπόν την κοινή ανακοίνωση της ΛΑΕ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για το ασφαλιστικό και τάσσομαι υπέρ της πιο πλατιάς, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες, ταξικής ενότητας, όλων των πληττομένων ομάδων της εργασίας, της μικρής ιδιοκτησίας, των επιστημόνων ελευθέρων επαγγελματικών, των βιοτεχνών και των μικρομεσσαίων αγροτών. Συνειδητά και χωρίς ταλαντεύσεις που μπορεί να αποβούν μοιραίες την ώρα της μάχης.

(*): Μορφές αδιαμεσολάβητης παρέμβασης σήμερα στο ελληνικό κράτος είναι οι: Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, ΕΛΣΤΑΤ (Στατιστική Υπηρεσία), ΤΧΣ, ΤΑΙΠΕΔ. Διοικητής της ΤτΕ.